نشاط را می توان به شادی و شور و شعف معنا کرد، اما نشاط به خودی خود شادی آفرین نیست و نیازمند یک سری ابزارها، لوازم، امکانات و محیط مناسب است تا به نشاط معنای واقعی بخشد. اکنون باید ببینیم نشاط در مدرسه که یک محیط آموزشی، تربیتی محسوب می شود به چه امکانات و شرایطی نیازمند است که با آنها بتوان محیطی مناسب و موفق در تربیت و آموزش و ارتقای علمی دانش آموزان در فضایی کاملاً متنوع، صمیمی و با انگیزه های مثبت ایجاد کرد. برای رسیدن به چنین هدفی باید به عوامل ذیل به عنوان ضروریات یک محیط علمی با نشاط توجه شود.


خانواده اولين نهادي است كه انسان در آن رشد مي كند و تأثير مستقيم بر اعمال و رفتارها و نگرش ها و طرز تلقي هاي فرزندان دارد. برخي خانواده ها عموماً دنيا را مكاني قابل اعتماد، منظم، پيش بيني پذير، قابل مهار مي بينند. آن ها خود را با كفايت مي شمارند، ساير خانواده ها اطراف خود را محيطي خطرناك، نااستوار و متزلزل، غيرقابل پيش بيني مي انگارند كه خطر بالقوه در آن وجود دارد. بنابراين ديدگاه خانواده و رفتار اعضاي خانواده بر كودكان تأثير فراوان دارد.


ريچارد كارسون معتقد است كه شادماني حالتي از ذهن است نه رشته اي از حوادث، احساس آرامش بخش كه مي توانيد هميشه تجربه اش كنيد و با آن زندگي كنيد و نه چيزي كه براي يافتنش نياز به جستجو داشته باشيد، شادماني در خارج از وجود شما نيست شادماني يك احساس است.
مايكل ارگايل معتقد است كه شادي عبارت است از بودن در حال خوش حالي و سرور يا ديگر هيجانات مثبت يا عبارت است از راضي بودن از زندگي خود.
شادماني عبارت است از قضاوت و داوري انسان درباره ي چگونگي گذراندن زندگي خويش، اين نوع واحدي از بيرون به فرد تحميل نمي شود بلكه حالتي است دروني كه از هيجانات مثبت تأثير مي پذيرد


ايجاد نشاط و شادابي يكي از مؤثرترين راه ها براي افزايش بهداشت رواني در جامعه است، مدرسه بعنوان يك نهاد مي تواند با بوجود آوردن زمينه ها و برنامه هايي باعث هر چه شاداب كردن جامعه شود. اگر در مدرسه شوق زندگي كردن بوجود آيد خود به خود اثرگذار بر جامعه خواهد بود. انسان هاي شاد زندگي خود را تحت كنترل دارند، مسئوليت پذيرند، هدفمند هستند، ديد مثبت به زندگي دارند. آينده نگر واميدوارند و در مقابل مشكلات و سختي ها از پاي نمي نشينند، قرآن دين اسلام را دين شادي معرفي نموده و مهمترين عوامل شادي را محبوبيت، مقبوليت و موفقيت، ايمان، هويت ملي و فرهنگي، خلاقيت عارفانه و حل مسئله ذكر كرده است، روانشناسان شادي و شور و نشاط را محرك انسان ها براي عمل مي دانند و جامعه شناسان جامعه شاد را جامعه موفق مي دانند. عواملي كه مي تواند باعث گسترش شادي شود در ابتدا خانواده است و سپس ديگر نهادها همچون مدرسه و نهادهاي فرهنگي مذهبي مي باشند كه هر كدام به نوبه خود وظايفي دارند كه در اينجا سعي مي شود پيشنهادات كاربردي جهت ايجاد شور و نشاط در مدرسه ارائه دهد.
در حقيقت آموزش و پرورش به مثابه درختي تنومند است كه براي تغذيه و باروري ميوه هايش نيازمند استفاده از منابعي است كه با هماهنگي و مساعدت، موجبات رشد آن را فراهم مي آورند. از سوي ديگر عناويني چون خلاقيت نقادي و نقدپذيري، بارش فكري، مهارت هاي زندگي، تغذيه و بهداشت فردي و جمعي، مدرسه ي شاد زماني در مدارس عملياتي خواهد شد كه تمامي عناصر اين مجموعه به باور لازم برسند و تحول و تغيير را به عنوان يك اصل در نظر بگيرند. شادماني احساسي است كه زندگي را چيزي خوب مي داند. شادماني به مفهوم دوام لحظات شاد ديروز، روحيه ي سرخوش امروز و زمان دشوار فرد است. آنچه اشخاص آن را شادي تجربه مي كنند نه يك شادي زودگذر بلكه يك احساس عميق و اين باور است كه به رغم مشكلات امروز همه چيز خوب است،يا به خوبي برگزار خواهد شد .انساني شاد است كه از زنده بودن خود احساس رضايت و خوشبختي كند، ديگران از او سود ببرند، آرزوها و نيازهاي فردش نيز تا حد نسبتاً زيادي تحقق يافته باشد و خوشبختي و شادماني اش مستدام باشد نه مقطعي و زودگذر


قرآن اسلام را دين شادي مي شمارد و نيز با شادي هاي دنيا مخالف نيست، بلكه آن شادي هايي را خوب مي داند كه موجب لطمه به ديگران و همچنين داراي قبح اخلاقي و مذهبي نباشد و تضييع حقوق خداوند را در بر نداشته باشد.
از نگاه دين مهمترين عوامل شادي زا در زندگي انسان ها عبارتند از: محبوبيت، مقبوليت، موفقيت، ايمان، هويت ملي و فرهنگي، خلاقيت، تجربه هاي عارفانه، حل مسئله، پرهيز از گناه، رضايت و تحمل، تبسم و خنده، تنوع ظاهري، بوي خوش، كار و تلاش، تفريح و تفرج، سير و سفر، تفكر در آفرينش و كشف حقيقت، رسيدگي به ديگران، با بچه بودن، استفاده از روش هاي استعاره اي و شعري در بيان نظرات، داشتن دوستان ساده و خوش مشرب، تقويت عزت نفس، هديه دادن و مهرباني كردن و گره گشايي از كار ديگران مي باشد.


آغاز سال تحصیلی جدید برای تمامی خانواده ها، خواه آن گروه که کودکانی دبستانی و خواه آن گروه که نوجوانانی دبیرستانی دارند، سرشار از شور و شادی، و البته نگرانی و دلهره است. آن چه در این روزها موجب آسودگی و آرامش خیال پدر و مادرها و فرزندان شان می شود، داشتن آمادگی و برنامه ای مناسب برای کاستن از دردسرها و تنش های ناشی از بازگشایی مدرسه هاست. در این زمینه به چند نکته و راهکار ساده و مفید اشاره می شود.

برنامه ی خواب

مهم ترین عامل برای خوش رویی و خوش خلقی کودکان و نوجوانان در روزهای نخست ماه مهر، داشتن خوابی کافی و منظم است. به همین منظور، پدر و مادر می توانند در روزهای پایانی تابستان، با توجه به تغییر ساعت رسمی کشور، برنامه ای مناسب برای خواب فرزندان شان در نظر بگیرند تا آن ها، هم سرحال و بانشاط مدرسه رفتن را آغاز کنند، هم خویشتن دار و شکیبا باشند. لازم به یادآوری است، بیشتر کودکان و نوجوانانی که از کم خوابی و بی خوابی رنج می برند، اغلب کج خُلق، کسل و بی حوصله اند.

اهمیت صبحانه

خوردن صبحانه ای مناسب، نه تنها موجب افزایش توان جسمی، بلکه بهبود عملکرد مغز نیز می شود. پدر و مادرهایی که صبح ها چند دقیقه ای وقت صرف می کنند و صبحانه ای ساده، اما مقوی، برای فرزندشان آماده می کنند، کمتر دچار دردسرهای ناشی از گرسنگی و بی تابی آن ها در طی روز می شوند. البته به همراه داشتن توشه ای برای نیم روز نیز از گرسنگی و سرگردانی فرزندشان در روزهای نخست مدرسه می کاهد.

ایجاد آمادگی

برای کاستن از تشویش ها و نگرانی های کودکان و نوجوانان درباره ی درس و مدرسه می توان فضای خانه را شاد نگه داشت. در این زمینه، پدر و مادر می توانند درباره ی برنامه ی گوناگون تحصیلی با شور و شوق صحبت کنند. هنگام نوشت افزار، کیف و روپوش مدرسه فرزندشان را نیز همراه خود ببرند. به او کمک کنند تا کتاب ها و دفترچه هایش را جلد کند. هم چنین، می توانند با خلاقیت و ابتکار خود، و البته فرزندشان، اتاق، میز و وسایل روی میز او را تزیین کنند. افزون بر این، لازم است بکوشند درباره ی جنبه ها و مزیت های ارزشمند دانش اندوزی و کسب مهارت با فرزندشان گفت و گو کنند و او را برای پذیرش موقعیت های جدید زندگی اش از پیش آماده سازند.

مسیر مدرسه

اگر پدر و مادر فرزندی دبستانی دارند، بهتر است پیش از آغاز مهر و بازگشایی مدرسه ها، چند بار مسیر خانه تا مدرسه را با هم پیاده طی کنند تا او کاملاً با محل و موقعیت مدرسه و چگونگی رفت و آمد به آن جا آشنا شود.

پس از مدرسه

گفت و گو و صحبت درباره ی ماجراها و پیشامدهایی که در مدرسه رخ می دهد، هم یکی از راهکارهای ساده ی علاقه نشان دادن به کودک، یا نوجوان، است، و هم موجب آگاهی و آشنایی بهتر پدر و مادر از موقعیت فرزندشان در مدرسه می شود. افزون بر این، شایسته است پدر و مادرها در مورد تکلیف ها و کارهایی که فرزندشان باید در مدرسه انجام دهد، از او پرس و جو کنند و در صورت لزوم در نوشتن برنامه ای مناسب برای انجام تکلیف هایش به او کمک کنند. هم چنین، در مواردی که لازم می دانند نکته ای را به معلم او یادآور شوند، حتماً این کار را انجام دهند.

چند نکته در مورد کلاس اولی ها

اگر پدر و مادری فرزندی کلاس اولی دارند:

- حتماً پیش از بازگشایی مدرسه ها، دو سه بار او را همراه خود به مدرسه اش ببرند و تمامی کلاس ها، اتاق ها و فضاهای مدرسه، به ویژه آبخوری ها و توالت ها، را به او نشان بدهند تا کودک کاملاً با محیط مدرسه آشنا شود.

- با لحنی ملایم و دوستانه فرزندشان را تشویق کنند از خواست های معلم اش پیروی کند و دستورهای او را انجام دهد. اما در همان حال، بکوشند از ترساندن بی مورد کودک از معلم، ناظم یا هم کلاسی هایش بپرهیزند.

- برنامه ی روزانه شان را به گونه ای تنظیم کنند که وقتی فرزندشان به خانه بر می گردد، حتماً یکی از آن ها، پدر یا مادر، در منزل باشند.

- روش های گوناگون دوست یابی را با فرزندشان تمرین کنند. برای نمونه، سلام کردن، لبخند زدن، دعوت به بازی و نقاشی کشیدن، تعارف کردن خوراکی، و مانند این ها را به او بیاموزند.

- تجربه های خود از مدرسه رفتن شان را با فرزندشان در میان بگذارند. بسیاری از کودکان وقتی در می یابند که پدر و مادرشان نیز، هم مانند آن ها، نگرانی ها و دل مشغولی هایی مشابه آن ها درباره ی مدرسه داشته اند، احساس آرامش می کنند.

- بکوشند فرزندشان را در چند روز نخست ماه مهر، هم صبح ها به مدرسه ببرند، و هم ظهرها دنبال او بروند. به یاد داشته باشند، اگر کودک در لحظه ی خداحافظی بی قراری کرد، و از رفتن به کلاس سرباز زد، دلگیر و ناراحت نشوند، چون این گونه واکنش ها از سوی پدر و مادر تاثیری ناخوشایند بر کودک می گذارد و او را ناراحت تر و بی تاب تر می کند. برخی پدر و مادرها برای کاستن از نگرانی و تشویش فرزندشان از راهکارهایی ساده و آسان استفاده می کنند. برای نمونه، داستانی کوتاه برایش تعریف می کنند، یا ترانه ای شاد برایش می خوانند، یا یکی از عروسک های کوچک مورد علاقه اش را درون کیفش می گذارند.

به یاد داشته باشید، روز اول مهر

- زودتر از خواب بیدار شوید.

- آرامش خودتان را حفظ کنید.

- صبحانه ای دلچسب برای خود و فرزندتان آماده کنید.

- در پوشیدن لباس و روپوش به فرزندتان کمک کنید.

- توشه ی نیم روز فرزندتان را درون کیفش بگذارید.

- اگر فرزندتان به دبستان می رود، خودتان او را به مدرسه برسانید.

- از هر گونه بحث و بگومگوی تند و ناخوشایند بپرهیزید.

- لحظه ی خداحافظی لبخند بزنید و به فرزندتان اعتماد به نفس بدهید.


مدارس شاد: چارچوب‌هایی تجربه‌شده برای بهپویی یادگیری و زندگی دانش‌آموزان در مدارس حوزۀ آسیا- پاسیفیک

سال چاپ: 1397

ناشر: پیشگامان پژوهش‌مدار

مؤلف: جو کیم، گوانگ

قطع کتاب: رحلی

نوع کتاب: کمک آموزشی

مترجم یا مترجمان: مرتضی مجدفر/مهناز ابوالکاشف‌ نوری

مجموع صفحات: 152ص.

شابک: 9786008529101


نشاط را می توان به شادی و شور و شعف معنا کرد، اما نشاط به خودی خود شادی آفرین نیست و نیازمند یک سری ابزارها، لوازم، امکانات و محیط مناسب است تا به نشاط معنای واقعی بخشد. اکنون باید ببینیم نشاط در مدرسه که یک محیط آموزشی، تربیتی محسوب می شود به چه امکانات و شرایطی نیازمند است که با آنها بتوان محیطی مناسب و موفق در تربیت و آموزش و ارتقای علمی دانش آموزان در فضایی کاملاً متنوع، صمیمی و با انگیزه های مثبت ایجاد کرد. برای رسیدن به چنین هدفی باید به عوامل ذیل به عنوان ضروریات یک محیط علمی با نشاط توجه شود.


خانواده اولين نهادي است كه انسان در آن رشد مي كند و تأثير مستقيم بر اعمال و رفتارها و نگرش ها و طرز تلقي هاي فرزندان دارد. برخي خانواده ها عموماً دنيا را مكاني قابل اعتماد، منظم، پيش بيني پذير، قابل مهار مي بينند. آن ها خود را با كفايت مي شمارند، ساير خانواده ها اطراف خود را محيطي خطرناك، نااستوار و متزلزل، غيرقابل پيش بيني مي انگارند كه خطر بالقوه در آن وجود دارد. بنابراين ديدگاه خانواده و رفتار اعضاي خانواده بر كودكان تأثير فراوان دارد.


ريچارد كارسون معتقد است كه شادماني حالتي از ذهن است نه رشته اي از حوادث، احساس آرامش بخش كه مي توانيد هميشه تجربه اش كنيد و با آن زندگي كنيد و نه چيزي كه براي يافتنش نياز به جستجو داشته باشيد، شادماني در خارج از وجود شما نيست شادماني يك احساس است.
مايكل ارگايل معتقد است كه شادي عبارت است از بودن در حال خوش حالي و سرور يا ديگر هيجانات مثبت يا عبارت است از راضي بودن از زندگي خود.
شادماني عبارت است از قضاوت و داوري انسان درباره ي چگونگي گذراندن زندگي خويش، اين نوع واحدي از بيرون به فرد تحميل نمي شود بلكه حالتي است دروني كه از هيجانات مثبت تأثير مي پذيرد


ايجاد نشاط و شادابي يكي از مؤثرترين راه ها براي افزايش بهداشت رواني در جامعه است، مدرسه بعنوان يك نهاد مي تواند با بوجود آوردن زمينه ها و برنامه هايي باعث هر چه شاداب كردن جامعه شود. اگر در مدرسه شوق زندگي كردن بوجود آيد خود به خود اثرگذار بر جامعه خواهد بود. انسان هاي شاد زندگي خود را تحت كنترل دارند، مسئوليت پذيرند، هدفمند هستند، ديد مثبت به زندگي دارند. آينده نگر واميدوارند و در مقابل مشكلات و سختي ها از پاي نمي نشينند، قرآن دين اسلام را دين شادي معرفي نموده و مهمترين عوامل شادي را محبوبيت، مقبوليت و موفقيت، ايمان، هويت ملي و فرهنگي، خلاقيت عارفانه و حل مسئله ذكر كرده است، روانشناسان شادي و شور و نشاط را محرك انسان ها براي عمل مي دانند و جامعه شناسان جامعه شاد را جامعه موفق مي دانند. عواملي كه مي تواند باعث گسترش شادي شود در ابتدا خانواده است و سپس ديگر نهادها همچون مدرسه و نهادهاي فرهنگي مذهبي مي باشند كه هر كدام به نوبه خود وظايفي دارند كه در اينجا سعي مي شود پيشنهادات كاربردي جهت ايجاد شور و نشاط در مدرسه ارائه دهد.
در حقيقت آموزش و پرورش به مثابه درختي تنومند است كه براي تغذيه و باروري ميوه هايش نيازمند استفاده از منابعي است كه با هماهنگي و مساعدت، موجبات رشد آن را فراهم مي آورند. از سوي ديگر عناويني چون خلاقيت نقادي و نقدپذيري، بارش فكري، مهارت هاي زندگي، تغذيه و بهداشت فردي و جمعي، مدرسه ي شاد زماني در مدارس عملياتي خواهد شد كه تمامي عناصر اين مجموعه به باور لازم برسند و تحول و تغيير را به عنوان يك اصل در نظر بگيرند. شادماني احساسي است كه زندگي را چيزي خوب مي داند. شادماني به مفهوم دوام لحظات شاد ديروز، روحيه ي سرخوش امروز و زمان دشوار فرد است. آنچه اشخاص آن را شادي تجربه مي كنند نه يك شادي زودگذر بلكه يك احساس عميق و اين باور است كه به رغم مشكلات امروز همه چيز خوب است،يا به خوبي برگزار خواهد شد .انساني شاد است كه از زنده بودن خود احساس رضايت و خوشبختي كند، ديگران از او سود ببرند، آرزوها و نيازهاي فردش نيز تا حد نسبتاً زيادي تحقق يافته باشد و خوشبختي و شادماني اش مستدام باشد نه مقطعي و زودگذر


قرآن اسلام را دين شادي مي شمارد و نيز با شادي هاي دنيا مخالف نيست، بلكه آن شادي هايي را خوب مي داند كه موجب لطمه به ديگران و همچنين داراي قبح اخلاقي و مذهبي نباشد و تضييع حقوق خداوند را در بر نداشته باشد.
از نگاه دين مهمترين عوامل شادي زا در زندگي انسان ها عبارتند از: محبوبيت، مقبوليت، موفقيت، ايمان، هويت ملي و فرهنگي، خلاقيت، تجربه هاي عارفانه، حل مسئله، پرهيز از گناه، رضايت و تحمل، تبسم و خنده، تنوع ظاهري، بوي خوش، كار و تلاش، تفريح و تفرج، سير و سفر، تفكر در آفرينش و كشف حقيقت، رسيدگي به ديگران، با بچه بودن، استفاده از روش هاي استعاره اي و شعري در بيان نظرات، داشتن دوستان ساده و خوش مشرب، تقويت عزت نفس، هديه دادن و مهرباني كردن و گره گشايي از كار ديگران مي باشد.


آغاز سال تحصیلی جدید برای تمامی خانواده ها، خواه آن گروه که کودکانی دبستانی و خواه آن گروه که نوجوانانی دبیرستانی دارند، سرشار از شور و شادی، و البته نگرانی و دلهره است. آن چه در این روزها موجب آسودگی و آرامش خیال پدر و مادرها و فرزندان شان می شود، داشتن آمادگی و برنامه ای مناسب برای کاستن از دردسرها و تنش های ناشی از بازگشایی مدرسه هاست. در این زمینه به چند نکته و راهکار ساده و مفید اشاره می شود.

برنامه ی خواب

مهم ترین عامل برای خوش رویی و خوش خلقی کودکان و نوجوانان در روزهای نخست ماه مهر، داشتن خوابی کافی و منظم است. به همین منظور، پدر و مادر می توانند در روزهای پایانی تابستان، با توجه به تغییر ساعت رسمی کشور، برنامه ای مناسب برای خواب فرزندان شان در نظر بگیرند تا آن ها، هم سرحال و بانشاط مدرسه رفتن را آغاز کنند، هم خویشتن دار و شکیبا باشند. لازم به یادآوری است، بیشتر کودکان و نوجوانانی که از کم خوابی و بی خوابی رنج می برند، اغلب کج خُلق، کسل و بی حوصله اند.

اهمیت صبحانه

خوردن صبحانه ای مناسب، نه تنها موجب افزایش توان جسمی، بلکه بهبود عملکرد مغز نیز می شود. پدر و مادرهایی که صبح ها چند دقیقه ای وقت صرف می کنند و صبحانه ای ساده، اما مقوی، برای فرزندشان آماده می کنند، کمتر دچار دردسرهای ناشی از گرسنگی و بی تابی آن ها در طی روز می شوند. البته به همراه داشتن توشه ای برای نیم روز نیز از گرسنگی و سرگردانی فرزندشان در روزهای نخست مدرسه می کاهد.

ایجاد آمادگی

برای کاستن از تشویش ها و نگرانی های کودکان و نوجوانان درباره ی درس و مدرسه می توان فضای خانه را شاد نگه داشت. در این زمینه، پدر و مادر می توانند درباره ی برنامه ی گوناگون تحصیلی با شور و شوق صحبت کنند. هنگام نوشت افزار، کیف و روپوش مدرسه فرزندشان را نیز همراه خود ببرند. به او کمک کنند تا کتاب ها و دفترچه هایش را جلد کند. هم چنین، می توانند با خلاقیت و ابتکار خود، و البته فرزندشان، اتاق، میز و وسایل روی میز او را تزیین کنند. افزون بر این، لازم است بکوشند درباره ی جنبه ها و مزیت های ارزشمند دانش اندوزی و کسب مهارت با فرزندشان گفت و گو کنند و او را برای پذیرش موقعیت های جدید زندگی اش از پیش آماده سازند.

مسیر مدرسه

اگر پدر و مادر فرزندی دبستانی دارند، بهتر است پیش از آغاز مهر و بازگشایی مدرسه ها، چند بار مسیر خانه تا مدرسه را با هم پیاده طی کنند تا او کاملاً با محل و موقعیت مدرسه و چگونگی رفت و آمد به آن جا آشنا شود.

پس از مدرسه

گفت و گو و صحبت درباره ی ماجراها و پیشامدهایی که در مدرسه رخ می دهد، هم یکی از راهکارهای ساده ی علاقه نشان دادن به کودک، یا نوجوان، است، و هم موجب آگاهی و آشنایی بهتر پدر و مادر از موقعیت فرزندشان در مدرسه می شود. افزون بر این، شایسته است پدر و مادرها در مورد تکلیف ها و کارهایی که فرزندشان باید در مدرسه انجام دهد، از او پرس و جو کنند و در صورت لزوم در نوشتن برنامه ای مناسب برای انجام تکلیف هایش به او کمک کنند. هم چنین، در مواردی که لازم می دانند نکته ای را به معلم او یادآور شوند، حتماً این کار را انجام دهند.

چند نکته در مورد کلاس اولی ها

اگر پدر و مادری فرزندی کلاس اولی دارند:

- حتماً پیش از بازگشایی مدرسه ها، دو سه بار او را همراه خود به مدرسه اش ببرند و تمامی کلاس ها، اتاق ها و فضاهای مدرسه، به ویژه آبخوری ها و توالت ها، را به او نشان بدهند تا کودک کاملاً با محیط مدرسه آشنا شود.

- با لحنی ملایم و دوستانه فرزندشان را تشویق کنند از خواست های معلم اش پیروی کند و دستورهای او را انجام دهد. اما در همان حال، بکوشند از ترساندن بی مورد کودک از معلم، ناظم یا هم کلاسی هایش بپرهیزند.

- برنامه ی روزانه شان را به گونه ای تنظیم کنند که وقتی فرزندشان به خانه بر می گردد، حتماً یکی از آن ها، پدر یا مادر، در منزل باشند.

- روش های گوناگون دوست یابی را با فرزندشان تمرین کنند. برای نمونه، سلام کردن، لبخند زدن، دعوت به بازی و نقاشی کشیدن، تعارف کردن خوراکی، و مانند این ها را به او بیاموزند.

- تجربه های خود از مدرسه رفتن شان را با فرزندشان در میان بگذارند. بسیاری از کودکان وقتی در می یابند که پدر و مادرشان نیز، هم مانند آن ها، نگرانی ها و دل مشغولی هایی مشابه آن ها درباره ی مدرسه داشته اند، احساس آرامش می کنند.

- بکوشند فرزندشان را در چند روز نخست ماه مهر، هم صبح ها به مدرسه ببرند، و هم ظهرها دنبال او بروند. به یاد داشته باشند، اگر کودک در لحظه ی خداحافظی بی قراری کرد، و از رفتن به کلاس سرباز زد، دلگیر و ناراحت نشوند، چون این گونه واکنش ها از سوی پدر و مادر تاثیری ناخوشایند بر کودک می گذارد و او را ناراحت تر و بی تاب تر می کند. برخی پدر و مادرها برای کاستن از نگرانی و تشویش فرزندشان از راهکارهایی ساده و آسان استفاده می کنند. برای نمونه، داستانی کوتاه برایش تعریف می کنند، یا ترانه ای شاد برایش می خوانند، یا یکی از عروسک های کوچک مورد علاقه اش را درون کیفش می گذارند.

به یاد داشته باشید، روز اول مهر

- زودتر از خواب بیدار شوید.

- آرامش خودتان را حفظ کنید.

- صبحانه ای دلچسب برای خود و فرزندتان آماده کنید.

- در پوشیدن لباس و روپوش به فرزندتان کمک کنید.

- توشه ی نیم روز فرزندتان را درون کیفش بگذارید.

- اگر فرزندتان به دبستان می رود، خودتان او را به مدرسه برسانید.

- از هر گونه بحث و بگومگوی تند و ناخوشایند بپرهیزید.

- لحظه ی خداحافظی لبخند بزنید و به فرزندتان اعتماد به نفس بدهید.


مدارس شاد: چارچوب‌هایی تجربه‌شده برای بهپویی یادگیری و زندگی دانش‌آموزان در مدارس حوزۀ آسیا- پاسیفیک

سال چاپ: 1397

ناشر: پیشگامان پژوهش‌مدار

مؤلف: جو کیم، گوانگ

قطع کتاب: رحلی

نوع کتاب: کمک آموزشی

مترجم یا مترجمان: مرتضی مجدفر/مهناز ابوالکاشف‌ نوری

مجموع صفحات: 152ص.

شابک: 9786008529101


تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

محور مدیکال فایل یار دانشجو خوش آمدید پستوهای ذهن من مطالب سلامتی و زیبایی همه چیز فقط سونیک قهرمان دانستنی های دکوراسیون